Na Death Valley gaan we rustig door en staat gewoon het volgende national Park op het programma: Sequoia National Park. Overigens nemen we technisch gezien tussendoor nog een dag de tijd om überhaupt van Death Valley hier in de buurt te komen. Geen overbodige luxe blijkt, want zo kunnen we bij de Walmart rustig wat eten halen voor die avond én nog wat spullen te shoppen voor thuis. Het is absoluut een verademing om een keer voor 21 uur ‘s avonds ‘thuis’ te zijn. De laatste weken zijn de dagen zo vol, dat we pas na 21 uur of nog vaker zelfs na 22 uur ergens aankomen en dan dus laat óf nog moeten koken, óf nog een Subway scoren bij een tankstation onderweg óf alleen nog maar voor een biertje en een ijsje gaan. Gezien we nu al om 18uur ingecheckt en volledig verzorgd en voorzien zijn van een soepje, salade en avocado, lukt het eindelijk mijn teennagels te lakken én kaartjes te sturen naar het thuisfront.
Maar goed, de Sequoias dus. Dat zijn grote bomen die hier in een bos bovenop een grote berg groeien. Het zijn welliswaar niet in lengte, maar wel in omtrek de grootste bomen ter wereld. Aan top staat de General Sherman Tree:
Hoewel dood aan de bovenkant, groeit deze boom in dikte rustig verder. Zo een leven wil ik ook wel! Deze grote vriendelijke boom is overigens naar schatting 2.200 jaar oud. Zijn kameraden in de rest van het bos doen ook goed hun best ons te vermaken met interessante groeipatronen, zoals o.a. deze ‘siamese tweeling’:
Tot de hoogtepunten – of eigenlijk in de letterlijke zin jusit geen hoogtepunt meer – behoort zeker ook een van de omgevallen bomen waar een groot gat in is gemaakt, zodat je er onderdoor kan rijden:
En tussen deze bossen in vind je af en toe een geweldige vallei waarvan je elk moment verwacht dat Sneeuwwitje om de hoek komt lopen gevolgd door hertjes, vogeltjes en andere bonte diertjes.
Later als we even stoppen voor een prullenbak komen we trouwens in het echt nog een heel nieuwsschierig muildierhertje tegen:
Aan het einde van de dag besluiten we toch ook nog richting Kings Canyon te gaan waar we het beest bizar gekleurde uitzicht ever zien (geen photoshop!):
Stephanie op reis 